Kosiarz - Dariusz Sośnicki

 Kosiarz

 Gogle i spodnie z kieszenią
na zapadłej piersi.
 Posuwa się naprzód, omiatając trawnik
 jak saper na amfetaminie.

 Huk nieustającej eksplozji.
 Zielone odłamki wirują w powietrzu
 jak muchy.

(Dariusz Sośnicki)

Ten wiersz opisuje żołnierza, który już nie żyje. Możemy to wywnioskować, ponieważ jego gogle oraz spodnie są na zapadłej piersi – nie oddycha, więc nie żyje. Jego śmierć mogła być spowodowana miną, która eksplodowała pod jego stopami, i ta go wyrzuciła z ogromna silą przez trawnik. Można wnioskować ze to mina go zabiła oraz wyrzuciła poprzez powiązanie do sapera, dodatkowo silą ta eksplozji jest wyolbrzymiona poprzez amfetaminę, która symbolizuje energie, nadpobudliwość, więc, jeżeli mina o takiej mocy zostanie wysadzona to człowiek, który na niej stal zostanie rozerwany i odepchnięty z wielką mocą.

Kolejne informacje które sugerują, że zabiła go mina, ponieważ mamy powiazanie do nieustanej eksplozji, która przyczyniła się do olbrzymiego huku. Ponowne wyolbrzymienie mocy tej miny, która rozdrobniła wszystko w drobne kawałki przypominające muchy. Najprawdopodobniej te odłamki składają się z trawy oraz kombinezonu tego żołnierza i jego ciała. 

NAJPROŚCIEJ I NAJZWYCZAJNIEJ W ŚWIECIE TO TYLKO OGRODNIK PRZY PRACY. ON PO PROSTU TRAWĘ KOSI !

Zakwitnie kij w twej ręce - Karol Maliszewski

Zakwitnie kij w twej ręce

 Zakwitnie kij w twej ręce tak będzie
 oddychaj pełną piersią oddychaj
 więcej wspomnień zabierzesz ze sobą
 świeże pachnące kretowiska
 wyrzucą z siebie krokusa łodyżkę
 śnieżyczki wychyną zza kamieni
 szlifowanych niegdyś przez potok
 już w płuca nabierz trochę ziemi
 i niech cię nie zaskoczą
sroki goniące się po niebie
 obłoki skrzypiące na wietrze
 (jak blaszane wota w kapliczce
 bielonej ptasim łajnem)
 zakwitnie wszystko bez ciebie
 najwyższy wypuści cię z ręki
 i powie l e ć a nie obnoś się
ze złamanym skrzydłem.

(Maliszewski, 1994)

Ten oto wiersz jest spersonifikowany i pierwsze przykłady tej oto personifikacji możemy zobaczyć w pierwszym wersie, gdzie drzewo jest zmienione w człowieka, któremu wyrastają kije z rak, czyli innymi słowy, gałęzie zaczynają puszczać pąki. Mamy tutaj pierwsze objawy wiosny. Zaraz jak nastaje odwilż, pąki zaczynają czerpać swoje powietrze i oddychają pełną piersią. Wraz z ich oddechem, zostają pobierane wspomnienia zimy i w zamian są oferowany nowe, wiosenne wspomnienia.

Zaraz po odwilży, zwierzęta zaczynają się budzić po snie zimowym, również rośliny zaczynają puszczać pąki, więc lasy i inne polany powili tętnią życiem – więc wiosna kontynuuje swoje przebudzenie. Kamienie, które były kiedyś pokryte (potok) śniegiem, nagle zostają odsłonięte i nowe rośliny zaczynają puszczać paki, takie jak śnieżyczki (przebiśniegi). 

Gdy już cały śnieg stopnieje, rośliny zaczynają pobierać wszystkie minerały oraz wodę, z ziemi która jest nasączona przez roztopiony śnieg. W raz z roślinami które radują się tymi minerałami, zwierzęta cieszą się nadchodzącą wiosną, między innymi sroki, które pośród białych chmur skrzeczą z radości ze wiosna już nadchodzi. 

Ostatecznie zima odchodzi wskazuje na to odwilż. Bóg przegania zimę, każe jej odejść, przestrzega ją, aby nie powróciła więcej, nie ma spoglądać za siebie. Zima ma się nie popisywać tym, że wróci. Absolutny koniec zimy, już nie wracaj ze złamanym skrzydłem.

Portret kobiecy - Wisława Szymborska

Portret kobiecy

Musi być do wyboru.

Zmieniać się, żeby tylko nic się nie zmieniło.

To łatwe, niemożliwe, trudne, warte próby.

Oczy ma, jeśli trzeba, raz modre, raz szare,

czarne, wesołe, bez powodu pełne łez.

Śpi z nim jak pierwsza z brzegu, jedyna na świecie.

Urodzi mu czworo dzieci, żadnych dzieci, jedno.

Naiwna, ale najlepiej doradzi.

Słaba, ale udźwignie.

Nie ma głowy na karku, to będzie ją miała.

Czyta Jaspersa i pisma kobiece.

Nie wie po co ta śrubka i zbuduje most.

Młoda, jak zwykle młoda, ciągle jeszcze młoda.

Trzyma w rękach wróbelka ze złamanym skrzydłem,

własne pieniądze na podróż daleką i długą,

tasak do mięsa, kompres i kieliszek czystej.

Dokąd tak biegnie, czy nie jest zmęczona.

Ależ nie, tylko trochę, bardzo, nic nie szkodzi.

Albo go kocha, albo się uparła.

Na dobre, na niedobre i na litość boską.

(Szymborska, 1995)

Interpretacja - 

Musi być do wyboru.

Zmieniać się, żeby tylko nic się nie zmieniło.

To łatwe, niemożliwe, trudne, warte próby.

Ten wiersz polega na opisie ‘portretu kobiety’, czyli między innymi jak wygląda kobieta wobec autorki. W pierwszej zwrotce kobieta jest opisywana jako osoba, która musi dokonywać wyborów, czasem łatwych, ale czasem trudnych oraz niemożliwych do zaakceptowania. Dodatkowo jest opisywana jako osoba z wahaniami nastroju oraz o zmiennym charakterze, ale tak naprawdę ten charakter się nie zmienia – chwilowe odchyły.

Kobieta jest osobą, która widzi wszystko, jeżeli tego potrzeba i jest godne jej uwagi, ale czasami jest osobą, która potrafi przymrużyć oko na pewne sytuacje – na przykład miłość. Może być kim chce, oraz robić to co chce. Kobieta opisywana przed autorkę potrafi być pełna życia, a wskazuje na to słowo modre. Modry jest kolorem żywym, niebieskim, który oznacza, że ta kobieta jest energiczna do czasu, gdy ta energia nie wypłynie i jako rezultat ma szare oczy – wyblakłe, smutne. Oczy czarne oznaczają złość, między innymi kłótnie. Na dodatek kobieta potrafi być wesoła z niektórych sytuacji, ale płacze bez powodu i ten płacz symbolizuje nadwrażliwość.

Miłość tej opisywanej kobiety jest losowa (pierwsza z brzegu), ale gdy ona się zakocha to już na cale życie (jedyna na świecie). Na początku jej związku, miłość jest wielka, i to jest pokazane przez czworo dzieci, ale jednak ukazują się kłótnie które te miłość degradują wiec nie będzie dzieci, ale iska miłości ponownie iskrzy, i dochodzą do porozumienia wiec wynikiem tego jest jedno dziecko. Kobieta jest ważna dla swojej drugiej polowy.

Mimo że cierpi to i tak potrafi komuś doradzić w pewniej sytuacji – pomoże. W pewnych sytuacjach może nie mieć siły psychicznej, ale i tak da rade podołać tej sytuacji. Może nie mieć danej wiedzy na jakiś temat, ale jest w stanie ja zdobyć poprzez determinacje i wytrwałość, czyli między innymi postawi na swoim. – Jej partner(ka) może ja postawić do pionu, i postawi na swoim.

Czytając Jaspera pokazuje to, że jest mądra, ale okazuje przeciętność poprzez czytanie pism kobiecych. Dodatkowo autorka ukazuje niewinność kobiety, ponieważ Ona potrafi zrobić dużo, mimo tego, że nie ma w tej dziedzinie doświadczenia (szczęściara). Mimo upływającego czasu, kobieta czuje się młodo.

Kobieta jest opisywana jako osoba opiekuńcza, ponieważ trzyma w swoich dłoniach wróbelka, który może symbolizować opiekę nad dzieckiem. Jest niezależna i rozsądna, twarda, wytrwała. Potrafi postawić na swoim, ciepła dusza i kiedy trzeba można z nią wypić. 

Autorka próbuje pokazać poprzez pytanie retoryczne wytrwałość bohaterki wiersza, mimo tego, że jest zmęczona trochę, bardzo, ale nadal pędzi do przodu i nic jej nie powstrzyma. Nic nie szkodzi jest dość delikatnym przekazem gorliwości. 

Ostatnie dwa wersy, ukazują niezdecydowanie kobiety. Kocha, na dobre i na złe, ale już ma dosyć gonienia za tą miłością, więc przytupuje nogą – i to może wskazywać ulitowanie się nad swoim partnerem(ką). 

Allegro Ma Non Troppo - Wisława Szymborska

(1)Jesteś piękne - mówię życiu -
bujniej już nie można było,
bardziej żabio i słowiczo,
bardziej mrówczo i nasiennie.

(2)Staram mu się przypodobać,
przypochlebić, patrzeć w oczy.
Zawsze pierwsza mu się kłaniam
z pokornym wyrazem twarzy.

(3)Zabiegam mu drogę z lewej,
zabiegam mu drogę z prawej,
i unoszę się w zachwycie,
i upadam od podziwu.

(4)Jaki polny jest ten konik,
jaka leśna ta jagoda -
nigdy bym nie uwierzyła,
gdybym się nie urodziła!

(5)Nie znajduję - mówię życiu -
z czym mogłabym cię porównać.
Nikt nie zrobi drugiej szyszki
ani lepszej, ani gorzej.

(6)Chwalę hojność, pomysłowość,
zamaszystość i dokładność,
i co jeszcze - i co dalej -
czarodziejstwo, czarnoksięstwo.

(7)Byle tylko nie urazić,
nie rozgniewać, nie rozpętać.
Od dobrych stu tysiącleci
nadskakuję uśmiechnięta.

(8)Szarpię życie za brzeg listka:
przystanęło? dosłyszało?
Czy na chwilę, choć raz jeden,
dokąd idzie - zapomniało?

(Szymborska, 1983)

Interpetacja -

(1) Pierwsza zwrotka zaczyna się dość kontrowersyjnie, ponieważ autorka zaczyna tę zwrotkę bardzo pozytywnie mówi, że życie jest pięknie, i że nic go już nie upiększy. Dlatego możemy zinterpretować to tak że autorka jest zadowolona z życia i nic by w nim nie zmieniła. W trzecim wersie już zaczyna mówić negatywnie, ponieważ stwierdza, że życie jest brzydkie (żabio), ale twierdzi, że jest też niewinne jak słowik. Mimo tej brzydoty życia, autorka nadal uważa, że życie te jest niewinne i jak stwierdzała na początku, piękne. W kolejnym wersie autorka sugeruje pracowitość oraz ukazuje jak pochłaniające jest życie poprzez użycie personifikacji życia (mrówczo). Ostatecznie życie jest wynagradzające, bowiem, gdy zasiejemy nasiona to one dadzą nam plony, które sprawiają radość, dodatkowo może sugerować to że czasem mogą tez wyrosnąć chwasty, czyli nasienie niezgody.

(2) W drugiej zwrotce, autorka próbuje się przypodobać życiu, poprzez zaakceptowania losu który jej ofiaruje życie, i poprzez próbę wypełniania tego losu neutralnie – czyli po przypodobaniu. Na dodatek, ona okazuje zamiłowanie w życiu jakże i uległość przez pochlebianie. Mimo przewrotnego życia, ona darzy je szacunkiem i akceptuje je z pokorom.

(3) Kolejna zwrotka ukazuje nam się to, że autorka goni życie by jej nie uciekło. Jednakże ono nadal ja zaskakuję tym, że udaje jemu się uciec od niej i stąd autorka ma ten zachwyt i podziw do niego, ponieważ ono jakimiś sposobami przemija.

(4) Autorka zachwyca się tym, że życie jest takie proste, i zawdzięcza mu to że mogła doświadczyć tej prostoty. Dodatkowo zawdzięcza życiu swoje istnienie.

(5) W oczach autorki życie jest niezwykle, ponieważ jest nieporównywalne z niczym innym, nic nie może się z nim równać i jest jedyne w sowim rodzaju, nikt się nie podjął tego by mu dorównać. Ponieważ jak sama autorka twierdzi, nikt nie zrobi drugiej szyszki ani lepszej, ani gorszej.

(6) Szósta zwrotka chwali to co życie ofiarowało autorce i czym ono jest dla niej, ponieważ życie jest hojne i ofiaruje ludziom coś, na dodatek autorka chwali życie jakkolwiek się da, dlatego używa słów (czarodziejstwo oraz czarnoksięstwo) nawiązała do fikcji. Ale, tę zwrotkę można zinterpretować całkiem inaczej. Hojność może być przetłumaczona na to, że życie ofiaruje nam dzieci, które są pomysłowe i zamaszyste – w trakcje ich dzieciństwa. Gdyż ona dorastają, ich precyzja i perfekcjonizm siekają zenitu wiec ich pomysłowość wzrasta wraz z ich dokładnością. Dodatkowo jak autorka zaczyna opisywać (dzieci) to używka dwóch słów, czarodziejstwo oraz czarnoksięstwo, gdzie oba maja pozytywne oraz negatywne znaczenia. Takie jak, czarodziejstwo jest dość magicznym słowem, tak jak miłość, która dąży matka swe dzieci jak i one matkę, oraz czarnoksięstwo które może znaczyć złe uczynki tych dzieci – potliwości.

(7) Ta oto zwrotka przedstawia obawę przed rozgniewaniem życia, bo autorka wie, że życie jej odpłaci dwukrotnie jak je rozgniewa, ale dotychczas jej życie jest dość dobre, ponieważ mówi, że od stu tysiącleci nadskakuje z radości, a to dlatego że nie rozgniewała jeszcze życia – ukazuje swą uległość.

(8)Autorka próbuje zatrzymać życie, że wszystkich sil. By nie pędziło tak szybko i nie minęło z byt szybko, bo dotychczas jej życie jest pełne radości. Życie każdego ma cel, każde życie dąży do śmierci, więc autorka próbuje zrobić wszystko w jej mocy by się ono zwróciło uwagę na nią, ale ono ja ignoruję, ponieważ ona jest w niepewności czy życie w ogóle na nią zwraca uwagę – nie jest pewna czy życie o niej pamięta i do kąd tak naprawdę zmierza.

Zapraszmy do dyskusji w komentarzach!

Wiersze Inaczej. 

Witamy!!!

Witamy was serdecznie na naszym blogu! 

Ten blog jest prowadzony przez dwoje pensjonatów literatury a w ścisłości poezji - Mnie, czyli Adama oraz Wiktorię. Mamy nadzieje ze uda nam się zarazić was pasja do poezji oraz pomóc wam z interpretacją różnych wierszy. Jeżeli macie jakiś wiersz, które chcecie żebyśmy wam pomogli rozszyfrować, to podeślijcie nam go w komentarzach poniżej. Życzymy wam miłego ,głębokiego czytania, oraz przemyśleń i refleksji. 

Wiktoria i Adam